Sirkulasyon

Alak, yosi, kwetuhan, oras
Isang hithit… dadamahin ang nikotinang napapaloob sabay buga.
Hihinga…lalagok sabay pasa ng baso.
Tatawa, magtitinginan, matitigilan, tatahimik.
Luluha dahil nabigo, hahanap ng karamay.
Ikukubli, itatago, magpapaka-gago.
Magtatanong, maghahanap, walang masisilayan.
Maiiwan, lumuluha, nakagapos sa nakaraan.
Mangangarap, magiisip, maguguluhan.
Makakahanap, magmamahal, ngingiti.
Maiisip, mawawala, muling magtatago.
Hahanapin, uungkatin, masisilayan,
Kasinungalingan, galit, poot.
Magngitngit, masisisi, aalis, lalayo.
Kaibigan, karamay, nakakaunawa.
Tatambay, magiisip, tulala.
Iiyak, masasaktan, maguguluhan.
Alak, yosi, kwentuhan, patay oras.
Ikot ng mundo kapag ika’y umibig.

Ano nga bang ibig Sabihin?

Marami na akong narinig patungkol sa pinapopular na usapang Pag-ibig. Maniniwala ka kayang di ako kailanman nalaman ang kahulugan nito?
Ano nga ba ang Pag-ibig? Ito ba yung usapang pagmamahalan ng mga nilalang sa mundong ibabaw?
Minsan na akong nagmahal, nasaktan, lumuha, nainwan… sabi ng iba di mo daw malalaman ang tunay na kahulugan ng Pag-ibig hangga’t di mo naramdaman o naranasan to lalo na ang masaktan… Nungit heto ako ngayon, nagawa ko nang masaktan, nagawa ko ng mawalan, ang pagnanais malaman ang tunay na pakahulugan nito ay kusa ng naglaho sa loob ng diksyonaryo sa utak ko. Marami na ang natakot magmahal ulit, marami na ding nagtangkang magpakamatay, marami ng lumuha at nasaktan. Di ako romantiko tulad ng nababasa sa pocketbook o sa nobelang kailangan pan g iyong imahinasyon at pantasya para lang maramdaman ang pagmamahal na tinatawag.
Tao din akong nakaranas ng naranasan mo. Tao din akong nagisip ng wakasan ang buhay dahil ang akala ko di ko makakayang mawala ang taong tingin mo ay nagbuo ng mundo mo at sya lang ang dahilan kung bakit ka pa nabubuhay. Nalunod na din ako sa alak na akala natin na magpapalimot sa lahat ng bagay sa mundo kahit panandalian lang… ngunit tao lang din akong nagsuot ng maskara para itago ang luha sa likod ng masasayang mukha.
Manhid ba ang tawag sa akin kung sakaling sasabihin kong di ko nadama ang Pag-ibig nilang tinatawag? Tulad ng madaming tao sa mundong to, ayoko na ding masaktan pa, ayoko ng umiyak ng dahil sa niloko tayo ng mga taong pinagkatiwalaan natin at hinandugan pa natin kahit mismong buhay natin. Ang mumunting oras nating inilaan sa kanila ang nagsilbi nating mundo upang ipagpatuloy ang hamon ng buhay ngunit ngayon asan sila?
Pinagkaitan na ako ng tadhana para magmahal muli…minsan naisip ko “bakit ko pa kailangang magmahal kung masasaktan lang din ako?” isa itong mapait na katotohanan pero siguro masasabi mong mali ako dahil ang sabi ng mga tulad mo “hindi hinihingi ang pagmamahal, kusa itong ibinibigay” maaring may punto ka sa bagay na yun. Pero papaano kung wala na ang nakalaan sa’yo upang magbigay ng pagmamahal na hanap mo? Uuwi ka din sa mga bagay na kusang magpapaluha sa mata mong minsan ng tumulong sa yong maghanap ng mamahalin.
Alam kong iisipin mong isa akong “torpe”, laging basted o walang amor sa katawan dahil sa mga pinagsasabi ko ngayon. Pero di ko na kailangan pang ipagtanggol ang sarili ko upang malaman mong isa lang din akong tao tulad nyo…may kaparehas na pilosopiya sa buhay ngunit magkaiba ng pananaw… magmamahal pa nga ba ako muli? Sino nga bang makakasagot nyan? Ako nga bang nakakaramdam? O yung taong magmamahal sa akin? Paano kung sabihin kong handa akong magmahal muli…anong kasiguraduhan ko na din a ako masasaktan…? Maaring marami sa inyo ang di sang ayon sa aking pananaw sa buhay… marami ang magtataas ng kilay at magbibitaw ng napakaraming salita na akala mo eksperto sila sa larangang ito… maari din nilang sabihin na kahit ako ay walang karapatan para dito. Oo tama ka nga ngunit sa kabilang banda gusto ko lang ipaalam sa lahat na Tao din akong nagmahal, di ako eksperto ngunit di rin tanga, madami ang magdudurungdurungan at aapila, maari silang magrally o kaya maghabla… pero saan?
Di ko ginwa ito dahil nasaktan ako o nabigo sa larangang ito… nasulat ko ito upang malaman din ng iba na may mga katulad kong minsan ng nawalan ng pag-asa ngunit di ko sinasabing sumusuko na. Madaming pananaw sa buhay ang bawat isa sa atin. Nasa sa atin nalang kung gagalangin natin to o hindi depende kung paano tayo gustong marespeto. Siguro nga wala talagang pakahulugan ang salitang Pag-ibig sa buhay ng tulad ko. Magalit ka man, mainis, mamuhi sa mga nabasa mo…wala akong magagawa, isa lamang akong isipan sa kabila ng milyong milyong tao ditto sa ibabaw ng mundo, maaring di ako nagiisa. Dalawa? Sampu? Ilan nga ba kami? Di ko alam. Ikaw ay ikaw dahil yan ang paniniwala mo. At ako ay ako dahil sa pilosopiya ko…ngunit ako bilang ikaw ay isang nilalang na minsan ng nagkrus ng landas ngunit di nagawang magkabanggaan ng paniniwala sa buhay.


Den[z]cio
Jan 19 2010
2:11am