Siguro nga dito na naman ang bagong yugto ng buhay ko...matagal na rin akong di nakapagsulat para sa sarili ko, aakalain mo bang nakatatlong libro na ako dahil sa mga naranasan ko sa buhay? Ayoko nang paliguyliguyin pa ang lahat... gusto ko ng MAKALIMOT.
Gusto ko ng makalimutan ang lahat ng tao sa nakaraan ko...
Ang mga kalase ko, ang mga naging barkada ko, ang mga naging kaibigan ko sa kolehiyo...di ko alam kung tama nga ba ang parran ko pero ito lang ang naisip ko upang maibaon ko sa limot ang mga nakaraan ko. Ayoko na sila MUNANG makita o marinig man lang dahil kung di ko magawang humanap ng lugar upang kalimutan sila e di ako nalang ang gagawa ng sarili kong mundo na wala sila.
Gusto ko ng ibalik ang dating ako...
Yung palakaibigan, yung puro ngiti nalang kahit nasasaktan, dahil ngayon parang lahat ng tao ay ilang sa akin, parang ang tingin nila sa akin eh lagi nalang akong pasaway, maldito at mapanglait. Gusto kong ibalik yung pakiramdam ng dating ako na manhid sa mga panlalait, takot ang lahat pag ako naman ang bumanat pero pagkatapos ng lahat handa ko silang tanggapin tulad ng parang walang nangyari. Yung ako na parang manhid sa laht ng sakit na dulot ng pag ibig, yung manhid na kahit ibibigay na ang lahat at mag mukha ng uto uto eh parang wala lang nangyayari. Ako na tanga pero mahal ng lahat at hindi matalino na inaayawan ng mga tao.
Gusto ko ng kalimutan ang pag-ibig...
Ayoko na nun, suko na ako kung dadating man siya, di ko alam kung marunong pa ba akong magmahal ng mga oras na yun. Tama nga siguro sila na “Mahalin mo muna ang sarili mo, bago ka mag magmahal ng iba.” Dahil ako yung taong halos wala ng itinitira para sa sarili ko.
Gusto ko nang magpaalam sa lahat ng taong minsan ng naging parte ng buhay ko...
Ngayon nagiisa na ulit ako, pero alam kong sa bagong pahina ng buhay kong ito darating ang oras na may magmamahal sa akin bilang ako at hindi dahil bilang sila.
