Ang buhay ng tao ay parang TAE, na sa oras na naramdaman mong nasasktan kana at nahihirapan kailangan mo itong tanggapin at iwan sa inidoro ng kahapon.
Dahil sa oras na itago mo ito at tiisin nalang sa mahabang panahon ay lalo kang mahihirapan....masasaktan...
Mawawala ang konsentrasyon mo sa mga gawaing magpapaunlad pa sana ng buhay mo.
At sa oras na naisipan mong ilabas na ito sa maling oras at panahon...
huli na ang lahat, para ipaliwanag pa sa lahat ang mali mong desisiyon.
...ikaw ay wasak, umaalingasaw dahil sa maling desisiyon na minsan ng binigyan ng pagkakataon.
Tatawa ka ngunit ang luha ay hindi maitatago ng manipis na papel na pampahid mo sana sa tae ng buhay at hindi sa matang luhaan.
No comments:
Post a Comment