Monday, May 16, 2011

Confession 4 (Erotika: Parental Guidance)


Nagmamadali akong pumunta sa paliparan para sya’y maabutan, ang bawat mensahe ko sa aking telepono ay ilang beses kong ipinadala sa kanya...nagbabakasakaling mabasa nya pa ang mga salitang gustong ipaagos ng labi ko mula sa aking sintido.

Isa syang organizer ng concert ng mga kilalang banda dito sa maynila, ako isang boluntir ng isang kilalang organisyon patungkol sa kalusugan...naimbitahan kami ng kanilang grupo na maging bahagi ng isang malaking concert upang maging tagapangunang lunas.

Kasalukuyang mataas ang araw na noon ng ako ay nagbabasa at naghihintay ng mga mangyayari ng nasabing event. Kailangan kasi naming magreport sa naturang lugar ilang oras bago ito magsimula. Magisa lang ako sa aming estasyon dahil kailangan daw magbanyo ng isa kong kasama, tinatawag na daw siya ng diwata bunga ng kinain nyang mani nung umagang yun... Nang may maaninag akong papalapit sa aking direksyon. Mahinahon syang nagtanong kung maari bang humingi ng tulong, agad akong tumayo at ibinaba ang librong aking binabasa, napangiti sya sa akin ng mabasa ang pamagat ng aking libro “Kwentong EROTIKO ng mga Heterosekswal” nahiya ako ng makita nya yun kaya agad ko itong binaliktad at saka sya kinausap ng hindi makatingin sa mata. “Nasugatan kasi ako” sabi nya, saka ipinakita ang kanyang kamay na may hiwa gawa ng isang alambreng kanyang nahawakan ng siya ay magayos ng isang poster para sa naturang concert. Agad kong tinignan ang kanyang kamay at nakita ko ang hiwa sa kanyang kanang palad na dumudugo, hinawakan ko ang kanyang kamay at naramdaman ang lambot nito...doon ko napatunayan na mayaman ang taong kaharap ko bukod sa celpon na hawak nya, napansin ko din ang kutis nyang napakalambot, makinis, maputi...nakalimutan kong kailangan ko palang pigilan ang dugong dumadaloy sa kanyang palad, kaya agad nyang kinuha ang atensyon ko “Ah, excuse me...malalim ba ang suagt ko?” biglang bulaslas ng “Malalim...este hindi naman masyado...madugo lang.” Nadarama ko ang lambot ng kanyang palad at saka napatingin sa kanyang mukha...agad nagsalubong ang aming mga paningin...ngumiti sya, naglaway ako. Ang ganda ng kanyang mga ngipin at ng singkit nyang mga matang ngumingiti kasabay ng kanyang mga labi. Wala akong masabi ang mukhang katulad ng sa kanya ay sadyang kaakit akit. Nilinisan ko ang kanyang sugat napangiwi sya sa hapdi pero alam kong may tiwala sya sa akin dahil tuwing lilinisin ko ang hiwa nya ay ngumingiti sya sa akin at parang sarap na sarap sya sa mga pisil ng aking kamay sa kanyang palad. Nilagyan ko na ng gamot ang kanyang palad upang madali itong magsara ngunit naisip kong patagalin muna ng kaunti ang mga pagkakataon na kami’y magkasama “Ah nilagyan ko na ng gamot pero patuyuin muna natin ng kaunti para mas madaling gumaling ang hiwa mo este ng sugat mo” Natawa sya sa sinabi ko, napangiti naman ako. Parang bumagal ang lahat sa paningin ko habang tumatawa siya, parang MTV ng isang kanta ang mga pangyayari. Napailing nalang ako sa ginagawa ko. Pinapili ko sya “Anong gusto mong ilagay kong pantaklob ng sugat mo? Band aid o gasa? May iba ka pa bang gagawin?” Napatigil siya sa pagngiti at agad tumingin sa akin... “Anong ibig mong sabihin na may gagawin pang iba?” Di ko alam kung tama ba ang pumasok sa isip ko ng itanong nya sa akin yun pero agad kong kinlaro ang tanong ko sa kanya... “Ang ibig kong sabihin, may gagawin ka pa bang mga poster? Kasi kung meron pa...Band aid nalang ang ilalagay ko” ngumiti ulit siya sabay sabi ng “Ah yun ba? Meron pa...madami dami pa nga eh” Gusto ko sanang magoffer ng tulong pero naalala ko kung ano ako sa naturang event. Tumayo sya at nagpasalamat sa akin...sabay sabi ng “Ganda ng libro mo ah...” Namula ako sa sobrang hiya pero ngiti nalang din ang naiganti ko sa sinabi nya.

Tumayo muna ako upang magikot ikot ng bumalik na ang kasama ko, sabi ko ako muna ang magiikot total tapos naman na syang gumala sa banyo. Mukhang masaya ang magiging concert dahil mga sikat na banda ang dadating at madami dami ang taong dumadating. Nakakita din ako ng mga sikat at kilalang tao. Sa paglalakad ko, nakakita ako ng grupo ng mga estudyante galing sa isang kilalang pribadong paaralan...halata mo kaagad sa kanilang estado na mayaman itong mga taong to dahil narin sa kanilang mga damit at sa kanilang mga kutis. Agad kong nakita ang pamilyar na mukha sa kanilang lahat...sabay sabi ng “Sabi ko na nga ba eh” isa sya sa mga andun...yung taong pinagaling ko ang sugat. Napalingon siya direksyon ko ang mga singkit nyang mga mata, na agad nagpakabog sa dibdib ko dahil narin nakatingin ako sa direksyon nya. Umiwas ako ng tingin at agad naglakad palayo pero... alam kong nakita ko syang ngumiti sa akin bago ako umalis. “Grabe ang ganda nya!” hay...hanggang sa paglingon nalang ba ako? Pero alam ko naman na wala tong patutunguhan. Kaya pinagpatuloy ko nalang ulit ang aking ginagawa sa estasyon ko. Tinamad na akong magbasa ng kalibugan sa libro ko. Pero alam kong gusto ko ng sumuka sa ibang paraan...dahil ba to sa kanya? Grabe...ganun na ba ako kadesperado? Pero di ko na talaga kaya to...agad akong pumasok sa banyo at ginawa ang dapat gawin habang nagiisip ng mga ngiti at matang singkit na nakatitig sa akin. Butil butil na pawis ang lumabas sa akin ng oras na yun, akala mo’y nasa loob ako ng sauna “Puta! Wala akong pampunas...” bulaslas pagkatapos ng unang putok papunta sa aking dibdib. “Wala na ngang pampadulas, ngayon wala namang pamunas...Badtrip!” wala akong magawa kundi gamitin ang papel na ipinamimigay sa labas kanina para mangimbita ng mga tao. Ganito pala ang di makapagpigil. Natawa nalang ako.

Paglabas ko ng banyo, ilang minuto din ang ginugol ko sa loob agad akong sinalubong ng kasama ko dahil may tao daw na naghahanap sa akin. Agad kaming bumalik sa estasyon upang alamin kung sino sya...nasa estasyon pala namin ang isa pa naming kasama na naglilibot din ng oras na yun ngunit sa ibang post naka-assign. Nakita ko yung taong naghahanap sa akin ngunit nakatalikod sya. May kutob na ako kung sino sya ngunit di ako sigurado. Pagharap nya ay agad akong tumgil at napangiti ng malaman kong siya pala ulit ang naghahanap sa akin. “Ano pong problema?” tanong ko kagad ng muli kaming magkaharap. “Ah eh kasi, natanggal yung nilagay mo sa akin kanina...tapos nagkasugat ako ulit...” sabay ngiti nanaman sa akin. “Ah yun lang naman pala eh...bakit sa amin ayaw mo?” sabi ng kasama ko sa estasyon. Napangiti ako, natawa siya... “di naman sa ganun, kaya lang kasi sya yung nanggamot sa akin kanina kaya feeling ko mas alam nya yung pinagaling nyang sugat ko.” Kumunot ang noo ko sa kasama ko sabay kindat upang sabihin sa kanya na ako ng bahala at wag na syang makialam pa...natawa nalang ang kasama ko at sabay alis kunwari’y bibili ng kung ano man... “Ano nanaman bang ginawa mo? Bakit ang laki nanaman ng sugat mo (sayang naman ang lambot at makinis pa man din ng palad mo)” sabi ko at bulong ng utak ko. “Ah kasi kailangang matapos yung mga poster bago pa magsimula yung event eh” Muli ko nanamang hinawakan ang kamay nya ngayon napansin ko naman ang suot nyang damit na royal blue ang kulay...sapat na upang ipagsigawan ng kanyang balat ang maputi nyang kutis... ang hapit na hapit nitong hubog sa kanyang katawan, ang pwet nyang nagtatambukan at nagsisigawan sa kanyang ¾ na puting suot pambaba, ang kanyang pangmayaman na kuko na pilit na dinudumihan ng alikabok bunga ng kanyang ginagawang pagaayos, ang pawis sa kanyang dibdib na nagpapabakat sa kanyang maaamong dibdib. Pero sa mga oras na yun alam ko na kung anong dapat gawin kaya di na halatang tinitignan ko ang mga parteng yun. Biglang tanong nya sa akin...

“Matagal ka na bang myembro ng (Pangalan ng organisasyon)?” di ako kaagad nakasagot dahil sa daming tanong na pumasok sa isip kong malisyoso... (bakit naman sya interesado? Bakit may gusto din ba sya sa akin? Ito ba ang paraan nya para makapagusap kami? Bakit sya ngiti ng ngiti? May nakakatawa ba akin? Nalilibugan din kaya sya sa akin?) Lahat ng mga tanong ay mistulang ulan na pumasok sa aking isipan.
“Ah oo, mag aapat na taon na ako dito” sagot ko.
“Ah talaga? Ayos ka pala eh” sabi nya. (Ayos na ano? Katalik? Tangna ang libog ko naman!)
“Ah ganun ba...hehehehe, Masaya eh. Ikaw? Matagal ka na bang nagoorganize ng mga ganitong event?” tanong ko.
“Ah yah! Matagal tagal na din, madami dami na din kaming nagawang ganitong event kahit sa school pa lang dati” sagot nya.
“Nice” lang ang nasabi ko.

Natahimik ang buong paligid sa aming dalawa. Muli siyang tumayo at nagpasalamat bago umalis... ako kumuha ng tissue at lotion, sinenyasan ang mga kasama na bumalik na at dumiretso ulit ako sa banyo.
Nanghina ako sa pangalawa kong punta sa banyo, grabe para akong tumakbo ng napakalayo. Gusto kong umungol kanina sa banyo pero di ko magawa dahil na din sa taong tumatae sa kabilang cubicle at mga naghihilamos sa tapat ng lababo. Para tuloy akong manganganak na pinigilan ng doktor na umiri at nilagyan ng busal habang nilalabasan. Ngunit may ngiti sa aking mga labi.
Makailang ulit dumaan ang singkit sa tapat ng estasyon namin at kada daan nya’y napapalingon ako at parehas kaming napapangiti sa isa’t-isa, pang walong daan nya sa harap ko ng kunin ko ang atensyon nya. “May sugat ka ulit? Gusto mo ng band aid?” malisosyo kong tanong sa kanya, natawa siya sabay lapit at inabot ang band aid na inoffer ko. “Salamat ah” sabi nya sabay alis na may ngiti sa kanyang labi. “Tol, Lotion gusto mo?” pangaasar ng kasama ko ng makita nyang may ngiti ako sa aking labi na hindi maialis. “Gago mo! Hahaha! Tama na...nanghina ako eh” sabay tawanan naming dalawa.

Nagsimula na ang event at lahat ng tao ay nagsama sama sa harap ng entablado. Pansamantala akong nagpalit ng damit sa utos na din ng head ng organizer upang manmanan ang mga tao sa loob ng crowd baka daw sakaling may masugatan. Agad akong sumunod at nakihalubilo sa gitna ng kasiyahan ng balyahan at kantahan. Habang tumutugtog ang isa sa mga paborito kong banda, di ko maiwasan na makipagbalyahan at makigulo sa mga taong andun, pawisan na ako at init na init ng muli nanamang magsimula ang “Slam-an” ngunit ng mapagod ako at huminto agad akong tumalikod at aalis na sana ng may bumalya sa aking likuran, sapat na upang ako ay masubsob sa dibdib ng isang taong di ko napansin kung sino. Nabasa ko ng pawis ang kanyang dibdib gamit ang aking mukha, napatingala ako upang humingi ng paumanhin sa taong nasa harap ko ng makita ko ang pamilyar na mukha sa aking harapan “Tsk...tsk...kaya naman pala wala ka sa station nyo eh” ang singkit nyang mga mata na ngumingiti ang nagpaalala sa akin na tagapangunang lunas nga pala ako dun sa mga oras na yun. Tumayo ako ng diretso at tinitigan sya sa mata...walang ano’t ano pa ay hinalikan ko sya sa kanyang maliliit ngunit mapupulang mga labi, ang lambot ng kanyang mga labi at lapot ng kanyang laway ang nagpahiwalay sa amin sa aming kinakatayuan ng mga oras na yun. Hinawakan ko sya sa pisngi at siya naman sa aking beywang dahilan upang magdikit ang aming mga pambaba at ako’y tigasan. Alam kong nadama nya ang tumbok nito dahil narin sa kanyang humahangos na paghinga habang kami’y naghahalikan. Tumagal din ang aming “bungguan” ng mga ilang minuto sapat upang matapos ang isang kanta. Bago pa man kami maghiwalay ng katawan ay naramdaman ko na isinusulat nya sa aking braso ang kanyang numero gamit ang pentel pen na galing sa kanyang bulsa. Agad syang umalis pagkatapos nyang isulat yun sa akin, ako naman ay muling bumalik sa estasyon naming nakangiti at tulala. “Anong nangyayari sayo? Bakit may cellphone number ka dyan sa braso mo?” sabi ng isa pa naming kasamang babae, nang mapansin din ito ng mga kasama ko at agad silang naghiyawan at inakbayan ako sabay sabi ng “Lupit mo tol!!! Lotion ulit!”
Natapos na ang concert, nagpalit na ako muli ng damit at nag ayos na ng gamit pilit naghihintay na baka muli siyang dumaan, ngunit bigo ako. Umalis kami ng hindi ko man lang sya nasabihan ng paalam.

Kinabukasan pinadalhan ko ng mensahe ang numerong kanyang ibinigay.
“Hi, hope you still remember me, your personal first aid provider - ” ngunit matagal bago pa sya nagreply ng:
“Sorry, Im just busy in my paperworks right now, txt u later ok? But im so happy to hear from u. :) -
Napangiti ako sa tinext nya. Maya maya pa ay tumawag sya sa akin at magkita daw kami sa apartment nya sa Vito Cruz. Agad akong naligo at pinuntahan sya sa kanyang tinutuluyan na apartment.

Agad akong sinalubong ng kanyang ngiti at sinagot naman ito ng ngiting di ko masabing walang kalibugan. Inaya nya akong kumain sabay maginuman ng tequila. Nagkakwentuhan at sinabi nyang napakaswerte daw nya at nakilala nya ako kahit sa sandaling panahon lang. Ngunit nagkasundo kami na di na dapat pa naming alamin ang mga personal naming impormasyon dahil narin sa aalis na daw siya sa makalawa dahil nakakuha na daw sya ng trabaho sa Houston.Sapat na upang maintindihan ko kung ano ako para sa kanya. May lungkot akong naramdaman pero nanatili akong nakangiti dahil alam kong para ito sa kanya at alam kong isa lamang akong tuldok sa kwento ng buhay nya dito sa Pilipinas.
Alam kong napansin nya ang lungkot sa aking mga mata nang banggitin nya ang kanyang pagalis, ngunit alam na alam nya kung paano muli ito pawiin. Agad nyang hinawakan ang aking pisngi at hinalikan ako sa aking mga labi ng parang wala na talagang bukas. Muling nanaig ang tawag ng laman, nagpalitan ng hininga, nagsalo ng init, naghalo ang mga laway at nagkasakitan bunga ng kalmot at sabunot dala ng pananaig ng libog sa buong katawan. Maka ilang oras din ang tumagal upang tapusin ang gyera at habulan ng hininga. Magkayakap naming tinapos ang pangangailangan ng aming mga katawan, hinalikan ko sya sa noo indikasyon na kailangan na naming magpahinga. Tulog pa sya ng tumayo ako sa kama at muling nagbihis, nakakita ako ng papel sa tapat ng kanyang laptop, nagiwan ng sulat na nagsasabing “Salamat sa lahat, di man ako yung taong tatagal sa buhay mo alam nating pareho na parehas lang tayong tinawag ng ating mga katawan, sana maging maayos at maging matagumpay ka sa pupuntahan mo. Di ko mapapangako kung makakapagkita pa tayong muli sa pagbalik mo ngunit gusto kong malaman mo na di kita makakalimutan” at tuluyan na akong lumabas ng pinto. Umalis ako ng kanyang apartment mga alas-4 ng madaling araw sumakay ng jeep at umuwi ng bahay. Wala akong natanggap na kahit anong text galing sa kanya buong araw mula ng umuwi ako kaya pinagpatuloy ko ang buhay ko ng katulad dati. Pero di ko mapagkakaila na sya parin ang nananaig sa aking isipan.

Dumating ang araw ng kanyang pagalis alam ko kung anong oras sya aalis dahil nakita ko ang ticket nya kasama ng papel na sinulatan ko sa tapat ng laptop nya nung araw na huli kaming nagkita.

Sa kabila ng pagbabakasaling magkikita kami sa paliparan ng pinuntahan ko siya ay bigo ako. Nakita ko ang mga oras ng lipad ng eroplano sa monitor kung saan ito isinasaad alam kong nasa loob pa sya ngunit alam ko ding di na sya lalabas pa para sa akin. Napangiti nalang ako ng matanggap ko ang mensahe nya sa huling pagkakataon.

“Salamat sa lahat...di ko makakalimutan ang sarap nang init na ibinahagi mo sa akin. Paalam. :)”

Muli...tinigasan ako.

6 comments:

  1. gosh di ako makapaniwalang makakapagsulat ka ng ganyan...

    ReplyDelete
  2. good writing...its rare that i get to read a an erotica in filipino, no idea that it could be this poetic and artistic...

    http://allen-ponce.blogspot.com/

    ReplyDelete
  3. @crush: thank you very much. hayaan mo next time magpopost pa ako ng iba. hehehe

    ReplyDelete
  4. sana maka-experience din ako ng ganyan.

    ReplyDelete