Hamon

Sa pagtakbo ng numero ng kalendaryo
Sa bawat paghampas ng kamay ng relo
Ang panahon ay nauubos…
Nalalagas…

Dumating sa lugar na may dalang isang tanong
“Hanggang saan ang itatagal ng panibagong hamon?”
Naranasan, nasaksihan, naramdaman…
Nasaktan, ngunit di pumayag masugatan.

Para sa mga taong nakaintindi,
Ang hamon ng bagong buhay ay di naikubli.
Sa baluktot ng sistema ay di matanggap
Kaya bumangon at ang kasagutan ay kinalap.

Nasaktan, lumuha, nasugatan
Minsan ng nadapa at tinapakan.
Ang balat-kayong mukha ng kaligayahan
Ay may natatagong kasinungalingan.

Ngayon ang pagkakataong lumayo,
Di ako gago upang manatili sa pwestong nakalugmok
Tatayo at ipapakita ang totoo.
Di magtatago ipapakita ang pagkatao ipapakita kung ano ang itinatago.

Maiwan man ang mga kaibigang naging parte ng buhay ko
Sa bawat sulok ng kahong opisina alam kong ako’y natuto.
Ang paglisan sa lugar kahit sa sandaling panahon
Ay parte ng panibagong hamon.